Dlaczego Francuzi mówią siać niezgodę, czyli semer la zizanie?
Dlaczego Francuzi mówią siać niezgodę, czyli semer la zizanie?
Dlaczego Francuzi mówią siać niezgodę, czyli semer la zizanie? Read More »
FRANCUSKIE POWIEDZENIA
Jak nie popełnić gafy, czy językowego faux pas: 2 pokrewne konstrukcje: faire gaffe i faire une gaffe.
Jak nie popełnić gafy, czyli językowego faux pas: 2 pokrewne konstrukcje: faire gaffe i faire une gaffe. faire gaffe –
tutaj bardziej przetłumaczylibyśmy: nie popełnij gafy, uważaj na siebie, ostrożnie:
Fais gaffe. O, uważaj na siebie…, miej się na baczności.
Dlaczego Francuzi mówią FAIRE LE ZOUAVE w znaczeniu zrobić z siebie idiotę?
Nie usłyszycie tego na wytwornych salonach.
Ale pewnie nieraz usłyszą to niesforne dzieci, które za bardzo rozbrykały, rozhasały się w zabawie, a biedny nauczyciel, czy instruktor co nieco przerośnięty przez rozpędzającą się i coraz mniej kontrolowalna sytuację – chce docisnąć śrubę i mówi:
Arrêtez de faire le zouave.
tak np mówi instruktor kung fu moich synów:
Przestańcie robić z siebie idiotę
Dlaczego Francuzi mówią FAIRE LE ZOUAVE w znaczeniu zrobić z siebie idiotę? Read More »
Skąd wzięło się powiedzenie: tajemnica Poliszynela?
Tajemnica Poliszynela, czyli po francusku un secret de Polichinelle
Bo wystarczy, że nieopacznie zdradzimy swój sekret komuś, kto ma nieodpartą potrzebę rozmawiania o cudzym życiu z innymi. Taka z pozoru niewinna, aczkolwiek jakże ubarwiająca życie społeczne słabość do udostępniania cudzych informacji i czynienia dzięki nim rozmowy smakowitą. W zasadzie nieszkodliwa przypadłość innych, dopóki bezpośrednio nie tyczy się naszej osoby.
Skąd wzięło się powiedzenie: tajemnica Poliszynela? Read More »
Paryż w czasach średniowiecza.
Wpadła mi ostatnio w ręce książka pt: 2000 lat życia codziennego we Francji. 2000 ans de vie quotidienne en France.
Każdy zna – ma taką życzliwą inaczej koleżankę w pracy…. język żmii – être une langue de vipère
Każdy zna – ma taką życzliwą inaczej koleżankę w pracy…. Tu chciałam oddać ten charakterystyczny wyraz twarzy, wyraz pewnego takiego zatroskania (o – jedzie mi tu tramawaj – troski o drugiego człowieka), żeby tym bardziej pożerować sobie na nim i na jego przypadkach – językiem.