Oszustwo stulecia, czy najstarsza Francuzka wszechczasów? Czy Jeanne Calment rzeczywiście dożyła 122 lat?

Jeżeli uważasz, że tworzone przeze mnie materiały są pomocne, proszę podaj dalej.

Jeanne Calment – Francuzka, która jako jedyna osoba na świecie dożyła, a nawet przekroczyła magiczną dla całej ludzkości granicę 120 lat. Co czyni ją najstarszą kobietą wszechczasów.

Odeszła jeszcze w roku 1997. Niemniej do dziś dnia nikt nie pobił jej rekordu długowieczności.

Czyżby to był ten koronny argument przemawiający za dobrodziejstwami francuskiego stylu życia i francuskiej kuchni?

Ale tutaj pojawia się inna hipoteza – wysunięta przez rosyjskich badaczy.

Gdyby to było najzwyklejsze oszustwo.

Bo jeżeli od tysiącleci ludzkości marzy się cudowny eliksir długowieczności, wiecznej młodości i docelowo nieśmiertelności.

Punktem wyjścia byłby ten magiczny i jak dotąd nieprzekraczalny próg 120 lat.

Oficjanie nikomu nie udało się go przekroczyć. Poza Jeanne Calment, Francuzką, która dzierży ten niepobity od lat (bo zmarła jeszcze w 1997 roku) rekord długowieczności – 122 lata.

Mimo wszystkich postępów medycyny bariera 120 lat jest jakby niedostępna dla ludzkości.

I to w tym kontekście pojawiła się teoria, jakoby Jeanne Calment nigdy nie dożyła tych swoich 122 lat.

Bo w rzeczywistości, jeszcze w latach 30 – tych jej tożsamość przejęła młodsza o 23 lata córka Jeanne Calment – Yvonne.

Po co? Która kobieta chciałaby dobrowolnie postarzyć się o ponad 20 lat?

Tymczasem przyczyna – według zwolenników tej teorii jest przyziemna i bardzo prozaiczna:

Po to by, uniknąć zapłacenia podatku od spadku.

I w sumie, powiedziałabym tu: „Jakie to francuskie”….

Właściwie pozostawałoby to sprawą fiskusa: jeżeli córka Yvonne ze względów czysto podatkowych przejęła tożsamość swojej matki Jeanne i postarzała się o 23 lata.

Gdyby nie to, że …. ta niewinna korekta ma ogromne znaczenie w kontekście naszych nadziei na wydłużenie ziemskiego życia.

Jeżeli nasz organizm został zaprogramowany i miał zakodowaną w swoich genach nieprzekraczalną granicę – 120 lat.

Jeżeli Jeanne Calment udało się ją przekroczyć, to jest to symboliczna nadzieja dla całej ludzkości.
Jeżeli jej córka (ze względów czysto podatkowych) przejęła tożsamość matki – wracamy do punktu wyjścia.

Bo w tym wypadku: Jeanne Calment, tzn Yvonne nie zmarłaby w fenomenalnym i „nadludzkim” wieku 122 lat. Ale w bardzo sędziwym i statecznym wieku 99 lat.

Gdyby ta niezwykła długowieczność Jeanne Calment byłaby zwykłym oszustwem?

Jakie elementy przemawiały by za prawdziwością tej hipotezy?

I tu owszem: wysnutej przez badaczy rosyjskich, co czyni tę tezę samą w sobie co nieco podejrzaną.

Niemniej po raz pierwszy wysuniętą i równie szybko wycofaną przez francuską firmę ubezpieczeniową (w czasach, kiedy Jeanna Calment stała się symbolem narodowym).

Co przemawiałoby za tezą oszustwa?

1. Pierwszy zgrzyt – informacje z dowodu osobistego Jeanne Calment z lat 30 – tych.

W których nie zgadzają się z późniejszym: kolor oczu, wzrost 1 m 52 (kobiety i meżczyźni z wiekiem tracą kilka centymetrów, ale według obliczeń specjalistów coś tu nie gra). Plus odnotowana w dowodzie forma czoła.

2. To, co potwierdzaloby to podejrzenie, a co swego czasu było uważane za przejaw niesamowitej witalności Jeanne Calment:

Powracające odczucia innych osób, że wyglądała na osobę o 20 lat młodszą.

Np w momencie, kiedy obchodziła swoje 100 urodziny, wyglądała na panią w wieku 80 – ciu lat. Tak, że lokalny deputowany, który z tej okazji spotkał Jeanne Calment zupełnie nie zorientował się, że siedzi obok szacownej solenizantki.

Z drugiej strony to odwieczne marzenie kobiet – żeby wyglądać te 20 lat młodziej. Sama w wieku 40 – kilku lat tak chciałabym wyglądać jak 20 latka. Ale – pomijając filtry tuszujące na Instagramie, prawda jest taka, że nie da się…

I w tym świetle, z pozoru nieznaczące spostrzeżenia różnych osób potwierdzałyby tezę zwykłego oszustwa podatkowego (wymiana tożsamości, od której później nie było już odwrotu).…..

Dodatkowo fakt, że Jeanne Calment poleciła spalić swoje archiwa fotograficzne, w momencie kiedy stała się sławna z racji swojego wieku.

Przypominam sobie, jak w latach 90 – tych Jeanne Calment fascynowała Francuzów i podbudowywała poczucie dumy narodowej i przekonanie o wyjątkowości francuskiej gastronomii i tego całego french way of life…

Więc tymbardziej teraz, kiedy słyszymy, że Rosjanie wysnuli hipotezę o oszustwie… No może nie brzmi to najwiarygodniej i wielu Francuzów nie chce o tym słyszeć.

Tymczasem faktem jest to, że takie podejrzenie jako pierwsza wysunęła francuska Firma Ubezpieczeniowa (i to jeszcze w latach 90-tych). Czyli może ten stereotypowo zbyt podejrzliwy agent ubezpieczeniowy…

Niemniej z racji wręcz narodowego kultu dla Jeanne Calment (która stała się swego rodzaju ikoną), tę niecną hipotezę zaduszono w zarodku.

Dopiero teraz, po latach wrócili do niej i odgrzali ją Rosjanie. Co w sumie przeszkadza Francuzom.

Bo bądź co bądź, w pewnym sensie Jeanne Calment stała się najlepszym produktem eksportowym francuskiego stylu życia:

Lampka wina (no dobra Porto, ale kto by się przejmował takimi drobiazgami, kiedy chodzi o całokształt) i czekolada (też uwielbiam), które Jeanne Calment wskazywała jako sekret swojej długowieczności i w pewnym sensie stały się potwierdzeniem walorów francuskiej kuchni.

A Jeanne Calment stała się symbolem narodowym. Z symbolami się nie dyskutuje i nie wyciąga się im brudów.

Tymczasem, mnie samą też zastanawiają pewne nieścisłości.

Uderzyło mnie podobieństwo Jeanne Calment (jaką znamy, jaką pamiętam) ze zdjęciem i tu nie młodej Jeanne Calment, tylko młodej Yvonne – córki Jeanne.

Tu np dużo większa zbieżność i pewna taka subtelność rysów twarzy, których nie widzę w portrecie młodej Jeanne Calment.

Jeanne Calment i jej córka Yvonne w czasach swojej młoodści.

Ale teraz znowu: na ile są wiarygodne zdjęcia, które krążą w sieci?

Niemniej, ta hipoteza zasiała we mnie ziarnko niepewności i w pewnym sensie żal, że nieśmiertelność nie jest w zasięgu ręki i nie stanie się udziałem mojego pokolenia….

Z drugiej strony, istnieją przesłanki, kóre jednak podkopywałyby prawdziwość tej teorii spiskowej:

Bo ile osób musiałoby kłamać.

Szczególnie mąż Jeanne Calment, który zmarł w roku 1942 i który musiałby podawać swoją córkę za swoją żonę.

Jest oczywiście, że gen długowieczności był obecny w rodzinie Jeanne Calment.

Niektórzy z jej bliskich dożyli sedziwego wieku, dobijając prawie do setki: jej starszy brat zmarł wieku 97 lat, ojciec 96, a mama 86.

Ale jednak z tej perspektywy szacowne 99 lat, to jeszcze nie jest fenomenalne 122 lata.

I teraz te puszkę Pandory otworzyli Rosjanie… co nadaje pewien smaczek.

Ale ten smaczek nie pozostaje bez cienia wiarygodności.

Ten z kolei burzyłby pewną utwierdzoną od lat w poczuciu Francuzów budowlę, swego rodzaju leżące u podstaw kultu Jeanne Calment – przekonanie o wyjątkowości francuskiej kuchnii i francuskiego stylu życia.

Dlatego może prawdy nie dowiemy się nigdy. Możemy jedynie przychylić się do jednej, albo drugiej tezy.

A ja pozdrawiam serdecznie

Beata

BEATA REDZIMSKA

Jestem blogerką, emigrantką, poczwórną mamą. Kobietą, która nie jednego w życiu doświadczyła, z niejednego pieca jadła chleb.

Od prawie 20 lat mieszkam na emigracji we Francji, w Paryżu.

Uważam, że emigracja to dobra szkoła życia i wymagająca, choć bardzo skuteczna lekcja pokory. Ale też wewnętrznej siły i zdrowego dystansu do samego siebie i momentami wystawiającej nas na próby codzienności.

Jestem tu po to, by pomóc Ci zgłębić tajniki języka francuskiego, rozsmakować się w nim. Opowiadam historie, które pomogą Ci lepiej zapamiętać francuskie wyrażenia.

Czasami rozśmieszę lub zmotywuję.

Znajdziesz mnie również na Instagramie, gdzie piszę bardziej osobiście o moim życiu w Paryżu i mojej pasji, jaką jest nauka języka francuskiego.