Park Buttes-Chaumont, urokliwa enklawa zieleni w 19-tym okręgu Paryża (robotniczej dzielnicy, do której rzadko zaglądają turyści). Park ten jest bardzo popularnym miejscem spacerów. Gdy tylko dopiszą pierwsze promienie słońca przyciąga całe rodziny, zakochane pary, czy paryskich emerytów. Pewnie nie było by w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że utworzono go na terenach służących niegdyś jako wysypisko śmieci. Ale bez obaw. Ten epizod sięga dobrych 100 lat wstecz. Nie były to żadne odpady radioaktywne, tylko zwyczajne odpady organiczne, które przez ten czas, zdążyły już zostać wchłonięte przez naturę.
Krótka historia parku Buttes-Chaumont.
Park rozciąga się na wzgórku, które w czasach średniowiecza nazywano Chauve (czyli łysy). Stąd wzięła się dzisiejsza nazwa Chaumont. Czyli łyse (niegdys), jałowe wzniesienie, pokryte niewysoką roślinnoscią. W tamtych czasach wydobywa się tam gips, który następnie jest przerabiany na coś w rodzaju zaprawy murarskiej (przez ogrzanie do 150°C). Materiał ten jest stosowany do pokrywania murów. Stanowi coś w rodzaju izolacji, która ma chronić przed zbyt gwałtownym rozprzestrzenianiem się pożarów. A te są prawdziwą plagą średniowiecznych miast.
Sama okolica również nie należy do najgościnniejszych. Tak tez zostało do dziś. Po nastaniu zmroku odradzam Wam zapuszczanie się w te rejony w pojedynkę. Bo XIX okręg, to co prawda nie osławione ‘wybuchowe” (emigranckie) przedmieścia Paryża (sławne 93). Ale jest to dzielnica robotnicza, w której mieszka wielu przybyszów z dawnych kolonii lub ich dzieci.
A w czasach średniowiecza, a także później w pobliżu wzgórza Chauve wznosi się osławiona złowrogą sławą szubienica Monfaucon. Wzmianki na jej temat pojawiają się w literaturze: u Francois Villon w poemacie “Balada wisielców” czy u Wiktora Hugo w powieści “Katedra Notre-Dame”.
Od kamieniołomu do wysypiska śmieci.
Po Rewolucji Francuskiej na wzgórzu rozpoczyna się wydobycie gipsu na skalę przemysłową. W efekcie przekształca się ono w coś w rodzaju kretowiska, z rozlicznymi wydrążonymi galeriami. Kamieniołom ostatecznie zostaje zamknięty w 1860 roku. A pozostała na jego miejscu podziemna sieć korytarzy jest odtąd wykorzystywana jako schronienie przez bezdomnych i wysypisko śmieci. Upycha się tam, co się da począwszy od odpadków domowych po porzucone przez kamieniarzy szkielety koni.
Park Alphand.
W 1868 roku Napoleon III rekwiruje cały teren poruszony nieszczęsnym widokiem tego prawdziwego “wrzodu na żywym organizmie miejskim”. Cesarz powierza Jean-Charles Alphand zadanie przekształcenia go w miejsce wypoczynku Paryżan. Z przeznaczeniem zarówno dla burżuazji, jaki i robotników zamieszkujących okoliczne dzielnice. Zaangażowane zostają ogromne jak na epokę środki. Położone zostaje 40km szyn, służących do dowożenia materiałów na budowę, a także tony urodzajnej ziemi do użyźnienia jałowych stoków wzgórza. Przypomnijmy, że to własnie swojej jałowości zawdzięcza ono nazwę :”łyse wzgórze”. Tak powstaje park Buttes-Chaumont ze swoimi 6 pawilonami wejściowymi (dzieło Gabriela Davioud), jeziorkiem i wynurzającą się z niego 30m skałą.
Całość zostaje oddana do użytku publicznego 1 kwietnia 1867 roku, co zbiega się z inaugurajcą Wystawy Uniwersalnej.
Co warto zobaczyć w Parku Buttes-Chaumont?
Na co warto zwrócić uwagę?
- Na ukształtowanie terenu (nierówną rzeźbę terenu),
- olbrzymie drzewa (zasadzone jeszcze w latach 1860, które dziś osiągają niebotyczne rozmiary). Wszystko to razm wzięte daje jeden z najprzyjemniejszych i najbardziej romantycznych parków Paryża.
- Jeziorko o powierzchni 1,5 ha o trawiastych brzegach położone w cieniu wysokich drzew. Na środku jeziorka znajduje się skupisko skał tworzące wyspę. Można na nią dotrzeć po tzw Moście Samobojców (Pont des Suicidés) lub po kładce. Te wskazują na wpływy malarstwa wczesnoromatnycznego (Fragonard i Hubert Robert).
- Wodospad zasilany wodami z kanału Saint-Martin. Te zanim dotrą do jeziorka, uprzednio przechodzą przez grotę ze stalaktytami, stworzoną na miejscu dawnego wejścia do kamieniołomu.
Informacje praktyczne.
Park Buttes-Chaumont (o powierzchni 25 ha) poza Laskiem Bulonskim i Parkiem Wincenskim jest jedną z największych przestrzeni zielonych w obrębie Paryża, obok Tuileries. Przyciąga rocznie 3-4 miliony spacerowiczów.
Park jest otwarty codziennie:
- w okresie od 1 maja do końca sierpnia od 7.00 do 22.00,
- we wrześniu od 7.00 do 21.00
- w okresie od października do kwietnia od 7.00 do 20.00.
Jak tam dojechać? Metrem stacja Buttes-Chaumont.
Miłego zwiedzania.
Pozdrawiam serdecznie
Beata
Zapraszam na spacer po Parku Buttes-Chaumont.
Enregistrer
Enregistrer
Enregistrer
Enregistrer
Enregistrer
BEATA REDZIMSKA
Jestem blogerką, emigrantką, poczwórną mamą. Kobietą, która nie jednego w życiu doświadczyła, z niejednego pieca jadła chleb.
Od prawie 20 lat mieszkam na emigracji we Francji, w Paryżu.
Uważam, że emigracja to dobra szkoła życia i wymagająca, choć bardzo skuteczna lekcja pokory. Ale też wewnętrznej siły i zdrowego dystansu do samego siebie i momentami wystawiającej nas na próby codzienności.
Jestem tu po to, by pomóc Ci zgłębić tajniki języka francuskiego, rozsmakować się w nim. Opowiadam historie, które pomogą Ci lepiej zapamiętać francuskie wyrażenia.
Czasami rozśmieszę lub zmotywuję.
Znajdziesz mnie również na Instagramie, gdzie piszę bardziej osobiście o moim życiu w Paryżu i mojej pasji, jaką jest nauka języka francuskiego.
