Dlaczego Francuzi mówią: pour des prunes, by powiedzieć że coś zdało się na nic.

Nawet jeżeli sezon śliwkowy jest już leciutko za nami, takie sympatyczne, może mniej w kontekście historycznym wyrażenie, bo po co te chłopy zawsze gdzieś się ładują w jakąś wojaczkę:

Wyrażenie: pour des prunes czyli za nic, za darmo… 🍇🍓🍈🍏🍒

Wyrażenie sięga jeszcze czasów wojen krzyżowych.

Kiedy to w 1148 roku krzyżowcy oblegli Damaszek, miasto słynące ze śliwek, o których mówiło się, że są wyjątkowe w smaku.

Oblężenie przeciągało się… prawie w nieskończoność. Krzyżowcy zaczęli tracić cierpliwość. A Damaszek – jak na złość nie chciał skapitulować.

A ponieważ Damaszek nie chciał skapitulować, krzyżowcy musieli poddać się nieubłagalnej logice faktów i zaakceptować ten fakt, że nie zdobędą Damaszku i ruszyć w drogę powrotną z pustymi rękoma…

No może z kilkoma sadzonkami śliwek…

I na co im to było?

Krzyżowcy przebyli tak długą drogę do Damaszku, stracili tu tyle czasu.

A potem jeszcze tyle czasu, wysiłku, zachodu włożonego w oblężenie Damaszu?

Wszystko dla kilku śliwek? Co z tego, że przepyszne?

Wyrażenie weszło do języka potocznego. Używa się go, żeby powiedzieć, że jakieś działanie poszło na marne.

  une prune - śliwka

Wyrażenie pour des prunes w przykładach:

Je n’ai pas fait tout ça pour des prunes. Nie zrobiłem tego wszystkiego na darmo. W dosłownym tłumaczeniu dla śliwek.

Je ne t’ai pas convoqué pour des prunes. Je veux mon pognon. Nie wezwałem Cię tutaj na darmo. Chcę moją kasę.

Si j’ai travaillé dur sur ce projet, ce n’est pas pour des prunes. Je crois que ça va rapporter gros. Nie pracowałem tak ciężko nad tym projektem bezinteresownie (dla śliwek). Wierzę, że przyniesie spore korzyści.

Je n’ai pas passé 5 ans à la fac pour des prunes. Je veux avoir une bonne situation à l’avenir.
Nie spędziłem 5 – ciu lat na uniwersytecie na marne (w dosłownym tłumaczeniu – dla śliwek). Chcę mieć dobre stanowisko w przyszłości.

Pozdrawiam serdecznie

Beata

BEATA REDZIMSKA

BEATA REDZIMSKA

Jestem blogerką, emigrantką, poczwórną mamą. Kobietą, która nie jednego w życiu doświadczyła, z niejednego pieca jadła chleb.

Od prawie 20 lat mieszkam na emigracji we Francji, w Paryżu.

Uważam, że emigracja to dobra szkoła życia i wymagająca, choć bardzo skuteczna lekcja pokory. Ale też wewnętrznej siły i zdrowego dystansu do samego siebie i momentami wystawiającej nas na próby codzienności.

Jestem tu po to, by pomóc Ci zgłębić tajniki języka francuskiego, rozsmakować się w nim. Opowiadam historie, które pomogą Ci lepiej zapamiętać francuskie wyrażenia.

Czasami rozśmieszę lub zmotywuję.

Znajdziesz mnie również na Instagramie, gdzie piszę bardziej osobiście o moim życiu w Paryżu i mojej pasji, jaką jest nauka języka francuskiego.