Pierwsze domy towarowe pojawiły się w Paryżu w drugiej połowie XIX w. Był to okres wielkich przemian społecznych, które zapoczątkowała rewolucja przemysłowa. Umożliwiła ona produkcję dóbr konsumpcyjnych na masową skalę. To dało początek społeczeństwu konsumpcyjnemu. Na tym tle powstały pierwsze domy towarowe.
Zastosowano w nich całkiem nowatorskie (jak na epokę) techniki sprzedaży. Wszystko było pomyślane w ten sposób, by obudzić w klientkach gorączkę zakupową: wolny wstęp do sklepu, wolny dostęp do towarów, przebogaty asortyment. Ceny były z góry ustalone (na produktach pojawiły się wywieszki z cenami). To położyło koniec wcześniej popularnemu targowaniu się.
Klientkom dano możliwość wymiany lub zwrotu towaru. Sklepy zostały podzielone na działy, z których każdy starał się przyciągnąć kupujących jak najwystawniejszymi i najpomysłowszymi dekoracjami. Pojawiły się pierwsze promocje i reklamy. A klientkom z prowincji stworzono możliwość dokonania zakupu dzięki katalogom wysyłkowym.
W tych nowych domach handlowych klientka (a więc kobieta) miała być królową. Przypominały one świątynie wzniesione na cześć kobiety. To niezauważalnie otworzyło drogę do emancypacji kobiet, zarówno tych z klasy robotniczej, jak i z zamożnej burżuazji. Tym pierwszym (przybyłym z prowincji) nowopowstałe domy towarowe stworzyły możliwość kariery zawodowej (od panienki sklepowej do kierowniczki sklepu).
Ale domy towarowe oznaczały również początki emancypacji dla przedstawicielek burżuazji, które odtąd mogły same wyjść z domu (bez przyzwoitki czy damy do towarzystwa). Bo miały gdzie się udać i gdzie spędzać wolny czas. Tak narodził się wynalazek shoppingu, który jednocześnie był małym krokiem na drodze do aktywności zawodowej kobiet
Jednocześnie wzrosło znaczenie mody. Wszyscy pragnęli bowiem przyciągnąć do siebie jak najszerszą klientelę i to już nie tylko z najzamożniejszych klas. W ten sposób moda ulegla demokratyzacji.
Pierwszy paryski dom towarowy – Le Bon Marché.
Pierwszym paryskim domem towarowym, który zresztą istnieje do dziś był Le Bon Marché. Został on otwarty w Paryżu przy ulicy rue de Sèvres w roku 1852. Jego twórcą był niejaki Aristid Boucicaut. Sukces był natychmiastowy, co pozwolilo panu Boucicaut przeprowadzić potężne prace architektoniczne w początkowo skromnym sklepiku. Dla ciekawostki prace te odbywały się pod kierunkiem niejakiego Gustawa Eiffela.
Wkrótce w slad ze Boucicaut poszli inni przedsiębiorcy. Domy towarowe zaczęły pojawiać się w Paryżu niczym grzyby po deszczu.
W 1874r otworzyło swoje drzwi Le Printemps,
w 1894 Galeries Lafayette,
w 1900r La Samaritaine,
BHV (czyli Le Bazar de l’Hotel de Ville).
Wszystkie to instytucje istnieją do dziś. Właściwie z wyjątkiem La Samaritaine zamkniętej od kilku lat z powodu prac remontowych. Wiecej o Le Bon Marché przeczytacie TUTAJ.
Jestem blogerką, emigrantką, poczwórną mamą. Kobietą, która nie jednego w życiu doświadczyła, z niejednego pieca jadła chleb.
Od prawie 20 lat mieszkam na emigracji we Francji, w Paryżu.
Uważam, że emigracja to dobra szkoła życia i wymagająca, choć bardzo skuteczna lekcja pokory. Ale też wewnętrznej siły i zdrowego dystansu do samego siebie i momentami wystawiającej nas na próby codzienności.
Jestem tu po to, by pomóc Ci zgłębić tajniki języka francuskiego, rozsmakować się w nim. Opowiadam historie, które pomogą Ci lepiej zapamiętać francuskie wyrażenia.
Czasami rozśmieszę lub zmotywuję.
Znajdziesz mnie również na Instagramie, gdzie piszę bardziej osobiście o moim życiu w Paryżu i mojej pasji, jaką jest nauka języka francuskiego.
