Masło solone jest jedną ze specjalności Bretanii i to od czasów średniowiecze.
Bo do owych czasów Francuzi zwyczajowo dodawali sól do masła, co pozwalało lepiej je zakonserwować. Ale w roku 1343 Filip VI ustanowił tzw „la gabelle” – ciężki podatek od soli. Stąd zresztą wzięło się wyrażenie „słono płacić”.
Bo sól obciążona monopolem królewskim i wynikającym z niego podatkiem stała się produktem luksusowym. Z racji podatków. Jakie to francuskie.
Niemniej coś podobnego obserwowano w całej Europie. Przecież my też mamy wyrażenie słono płacić.
I tak sól stała się produktem luksusowym w całym królestwie. Z wyjątkiem Bretanii, która była wówczas niezależnym krajem. Dzięki czemu nie podlegała temu podatkowi.
Sól zbierana w licznych poletkach solnych rozsianych po całym wybrzeżu, pozostała produktem popularnym w Bretanii.
Ten wyjątek trwał do czasów rewolucji francuskiej, która zniosła – tzn doprowadziła do zniesienia znienawidzonego podatku od soli – la gabelle.
Ale przyzwyczajenia kulinarne, ukształtowane i zasiedziałe na przestrzeni wieków pozostały. Mieszkańcy Bretanii pozostali wierni swojej mocno solonej tradycji kulinarnej i swojemu masłu z solą, naleśnikom na słono itp…
I tak masło w świadomości społecznej przez długie stulecia funkcjonowało jako symbol oftitości.
W książce „Vipère au poing” – masło, czy raczej jego skrupulatne jego chowanie i oszczędne nim zarządzanie nadaje smaczek postaci znienawidzonej rodzicielki, oszczędnej pani domu, czyli tytułowej żmiji, która skrupulatnie wydziela masło domownikom, przezornie trzymając je pod kluczem (nie w żadnej lodówce).
A kluczyk do szafki z masłem trzyma równie skrzętnie i zapobiegawczo w bardzo osobistym i przez to nietykalnym miejscu.
I kiedy ta oszczędna (czy raczej powiedzmy to wprost: skąpa) pani domu, trzymająca pod pantoflem pozostałych domowników trafia do szpitala, co nagle daje nieograniczony dostęp do masła i staje się symbolem odzyskanej wolności, rozkoszowania się życiem.
Czy raczej radosnego popuszczania pasa pod nieobecność skąpej matrony i świętkradzkie objadanie się masłem.
Kilka wrażeń ze słówkiem masło w roli głównej.
Comme dans du beurre. Jak w masło
lls ont pénétré nos défenses comme dans du beurre. Przeszli przez nasze zabezpieczenia jak przez papier (a właściwie masło).
Il est rentré dans le mur comme dans du beurre.
La clé rentrait comme dans du beurre. Klucz wchodził jak w masło.
faire son beurre – gagner beaucoup d’argent, obłożyć się, nieźle zarabiać.
Faut bien qu’elle fasse son beurre aussi. Inni też muszą zarabiać. Dosłownie ona musi jakoś zarabiać.
Londres était la ville du boum, on pouvait y faire son beurre dans la mêlée. Londyn był miastem chaosu i wielu udało się tu zbić niezłą kasę.
mettre du beurre dans les épinards – dorobić
Il y a des gens, par ici, qui vendraient un rein pour mettre du beurre dans leurs épinards.
Są ludzie, którzy sprzedaliby swoją nerkę, żeby trochę dorobić.
Grâce à ses heures supplémentaires, elle met un peu de beurre dans les épinards.
Vouloir le beurre et l’argent du beurre – chcieć wszystko
Tout vouloir, sans contrepartie. Vouloir gagner sur tous les plans.
Miłej nauki francuskiego.
Pozdrawiam serdecznie
Beata
BEATA REDZIMSKA
Jestem blogerką, emigrantką, poczwórną mamą. Kobietą, która nie jednego w życiu doświadczyła, z niejednego pieca jadła chleb.
Od prawie 20 lat mieszkam na emigracji we Francji, w Paryżu.
Uważam, że emigracja to dobra szkoła życia i wymagająca, choć bardzo skuteczna lekcja pokory. Ale też wewnętrznej siły i zdrowego dystansu do samego siebie i momentami wystawiającej nas na próby codzienności.
Jestem tu po to, by pomóc Ci zgłębić tajniki języka francuskiego, rozsmakować się w nim. Opowiadam historie, które pomogą Ci lepiej zapamiętać francuskie wyrażenia.
Czasami rozśmieszę lub zmotywuję.
Znajdziesz mnie również na Instagramie, gdzie piszę bardziej osobiście o moim życiu w Paryżu i mojej pasji, jaką jest nauka języka francuskiego.