Dlaczego mówimy fiasko (po francusku fiasco)?⁣

Dlaczego mówimy fiasko (po francusku fiasco)?⁣

Bo to bardzo malownicza historia porażki, która może stać się udziałem każdego, nawet najgenialniejszego, czy najpopularniejszego twórcy. Która jednak w ten czy inny sposób może przejść do historii ludzkości i odcisnąć na niej swoje piętno. ⁣

Słowo fiasko, które łączy ponad podziałami językowymi różne ludy europejskie (znajdziemy je we wielu językach europejskich).

Po polsku, po francusku, po włosku fiasko oznacza totalną klapę. ⁣

Fiasko – To historia utalentowanego arlekina Domecnio Biancolelli (który żył w latach 1636 –  1688). Jednego z najsłynniejszych arlekinów (błaznów) komedii dell’arte. ⁣

Biancolelli każdego dnia opracował nowy show wokół innego przedmiotu. ⁣

Pewnego wieczoru interpretrował rolę alkoholika wywijającego flaszką (une fiasque, po włosku – „fiasco”). Flaszka – tutaj w tym kontekście: miecz obosieczny. Bo jest cieńka granica między tym, co śmieszne, a smutne i żałosne. ⁣

Jak zagrać na tej delikatnej strunie, wydobyć komizm sytuacji, rozśmieszyć publikę. Kiedy w pewnym sensie na jej oczach rozgrywa się dramat – tragedia człowieka, który szuka zapomnienia, ucieczki, ulgi w alkoholu. ⁣

I tak jego monolog, który miał rozśmieszyć, pozostawił widzów obojętnymi. Czując to aktor zaczął wymyślać flaszce (fiasco), oskarżając ją bycia winną jego aktorskiej porażki. ⁣

Niemniej z racji popularności Biancolelliego, ta porażka, czy w zasadzie wypadek przy pracy słynnego arlekina (na dowód, że najgenialniejszym twórcom nie wszystko wychodzi i każdemu zdarzają się wpadki, falstarty, klapy, czy nawet miażdżące i druzgoczące fiasko), -właśnie to wydarzenie dało początek włoskiemu wyrażeniu: fare fiasco (faire fiasco – ponieść fiasko). ⁣

Następnie Stendhal spopularyzował to wyrażenie we Francji w swoim De l’amour (1822), gdzie zatytuował jeden z rodziałów – Des fiascos. Stendhal opisuje w nim rozmowę między dwoma oficerami: o  miłości i niemożności (impotencji), która dotyka wrażliwych, zakochanych, niedoświadczonych, zbyt stremowanych młodych mężczyzn….⁣

Morał: z każdej porażki może zrodzić się coś wiekopomnego.

Pozdrawiam serdecznie

Beata

BEATA REDZIMSKA

BEATA REDZIMSKA

Jestem blogerką, emigrantką, poczwórną mamą. Kobietą, która nie jednego w życiu doświadczyła, z niejednego pieca jadła chleb.

Od prawie 20 lat mieszkam na emigracji we Francji, w Paryżu.

Uważam, że emigracja to dobra szkoła życia i wymagająca, choć bardzo skuteczna lekcja pokory. Ale też wewnętrznej siły i zdrowego dystansu do samego siebie i momentami wystawiającej nas na próby codzienności.

Jestem tu po to, by pomóc Ci zgłębić tajniki języka francuskiego, rozsmakować się w nim. Opowiadam historie, które pomogą Ci lepiej zapamiętać francuskie wyrażenia.

Czasami rozśmieszę lub zmotywuję.

Znajdziesz mnie również na Instagramie, gdzie piszę bardziej osobiście o moim życiu w Paryżu i mojej pasji, jaką jest nauka języka francuskiego.